2 luty 2018 dzień osób konsekrowanych w naszej diecezji Gore;)

Pokój i dobro!

Nowy rok duszpasterski rozpoczęty. Szkoła ruszyła już w połowie września. Nasze przedszkole podzielone jest na dwie grupy, dzieci 4-5 lat i 5-6 lat. Dzieci 2 razy w tygodniu mają przygotowywany posiłek. Uczą się od poniedziałku do piątku.  Chwała Panu! W tym roku nie jest łatwo pójść do szkoły czy na uczelnię. W całym kraju jest strajk ponieważ nikt nie otrzymuje wynagrodzenia za pracę ze strony państwa. W szpitalnictwie jest podobnie. Nie łatwy mamy tutaj czas, ufamy że Pan pomoże nam jakoś w tym wszystkim czynić dobro i dawać świadectwo Jego Obecności.Mobilizujemy rodziców by posyłali dzieci do szkoły szczególnie te, które są ciągle przy naszej misji. Wspomagamy ich też w tym finansowo gdyż mamy na to środki i nasza szkoła funkcjonuje, bo jest opłacana przez rodziców. Dzieci są ciągle wokół nas i to z nimi chodzimy do kościoła przed figurę Matki Bożej Pokoju by modlić się na różańcu. Nasza Mama spogląda na naszą gromadkę na pewno z miłością. Bóg jest z nami i przez drobne wydarzenia przypomina nam o Swej Obecności. Pamiętamy i dziękujemy za każde wsparcie duchowe i materialne. Jesteśmy z Wami drogie siostry w łączności modlitewnej. Nie bójcie się pisać do nas pocztę email możemy odebrać bez większych problemów.

Z Bogiem wspólnota z Baikoro:

s. Ewa Milanowska - Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.

s. Katarzyna Wiater i s. Barbara Kruszewska

Pokój i Dobro!

Nie wiem jak w Polsce, ale tutaj w Czadzie jesteśmy już w roku 2017. Życzymy, więc wszystkim Siostrom, by ten rok był czasem oddawania Chwały naszemu Panu w naszej codzienności, w każdej chwili naszego życia, z ogromną radością w sercu. Skończył się pierwszy trymestr w przedszkolu. Od 4 stycznia dzieci wracają po świątecznej przerwie do szkoły ponownie. Miałyśmy więc trochę ciszy przy naszej misji. Święta spędziliśmy w naszej wiosce. 30 grudnia gościłyśmy na naszej misji wszystkich Polaków z naszej diecezji. Mieliśmy wspólną Eucharystię a potem wigilię z kolędami. Było bardzo sympatycznie. Ostatnie miesiące roku były bogate w wyjazdy z chorymi do szpitala. Myślę, że jest to znak, że niektórzy zaczynają myśleć i szukać konkretnej pomocy na konkretną chorobę. Tutaj najczęściej idą do "uzdrawiaczy" gdzieś w wiosce a nie do przychodni czy szpitala. Nasza wioska pod tym względem jest chyba przodująca. Zaznaczam, to są tylko małe znaki nadziei na zmianę przyzwyczajeń. Staramy się rozwinąć odwiedzanie chorych po domach, ale idzie to w tempie afrykańskim. Prosimy więc Najwyższego o kolejną dozę cierpliwości. Barbara z Katarzyną też „odwiedziły” szpital przed Świętami z powodu malarii, którą w tym roku, jak mówią lekarze, leczy się bardzo trudno. Na szczęście nie musiały zostać w szpitalu. Mamy tu piękną pogodę, słońce przypieka radośnie naszą czerwoną ziemię. Piasek tańczy w powietrzu pozostawiając swoje ślady w płucach, jak i na wszystkim, co się znajduje na ziemi. Można powiedzieć, że mamy piaskową mżawkę. Tym ciepłym akcentem jeszcze raz pozdrawiamy wszystkie wspólnoty. Niech nadzieja będzie zawsze w naszych sercach.

Z pamięcią w modlitwie - wspólnota Sióstr z Mbaikoro

Jesteśmy po wizytacji biskupa, w trakcie formacji w naszej parafii Wspólnoty - Rodzina Jezusa, przed nami jeszcze spotkanie harcerzy i codzienne problemy zdrowotne naszych dzieci, których tutaj nie brak.   Mamy ciągle 35-40 stopni ciepła (czyt. gorąca) i ubranie przyklejone do ciała. W samym Baikoro mamy już postawioną szkołę i przedszkole. Nowy rok szkolny dzieci rozpoczną w budynkach z cegły - chwała Panu. Została też wykopana studnia, która jest na terenie misji i służy dzieciom oraz okolicznym mieszkańcom. Studnię zbudowano dzięki p. Romanowi i p. Pawłowi, którzy wraz ze swoją ekipą ludzi ofiarowali nam pieniądze na ten cel.   Nie wiem czy wiecie, że figura M Bożej z Medjugorje, którą udało się przewieźć do Czadu, została przyjęta do naszego Kościoła w grudniu ubiegłego roku i króluje!   Dzielimy się tym wszystkim ponieważ to są nasze wspólne radości. Dobry pisarz napisał by książkę z tych wszystkich wydarzeń. My jednak nie posiadając  takich umiejętności przesyłamy krótką notatkę.  Niech pokój Jezusowy napełnia nasze serca.

Wspólnota sióstr z Mbaikoro

P.S. Tak wygląda studnia i … tryskająca woda.

Zdjęcia z wizytacji ks. Biskupa: