Do członków

Rodziny Franciszkańskiej

Drodzy Bracia i Siostry!

Z radością w sercu pragnę przekazać wam najlepsze życzenia z okazji tak ważnego wydarzenia dla całej Rodziny Franciszkańskiej, której modlitewną obecność i synowską bliskość odczuwam żywą od początku posługi Piotrowej. Osiemsetna rocznica zatwierdzenia Reguły Braci Mniejszych przez papieża Honoriusza III na Lateranie, która miała miejsce 10 listopada 29 r., jest sprzyjającą okazją nie tylko do przypomnienia wydarzenia historycznego, ale przede wszystkim do ożywienia w was tego samego ducha, który zainspirował Franciszka z Asyżu do ogołocenia się ze wszystkiego i dał początek jedynej i fascynującej formie życia, ponieważ zakorzenionej w Ewangelii i przeżywanej sine glossa. Niech ten Jubileusz będzie dla każdego czasem wewnętrznego odrodzenia, odnowionego posłannictwa misyjnego Kościoła, który wzywa nas do wyjścia na spotkanie świata, w którym wielu braci i sióstr czeka na pocieszenie, miłość i opiekę.

Dlatego też, poruszony tymi uczuciami, daję wam napomnienia, które wypływają właśnie ze słów Biedaczyny z Asyżu, który proponuje swoim braciom: «… zachowywać ubóstwo i pokorę oraz świętą Ewangelię Pana naszego Jezusa Chrystusa […]” (Reguła opieczętowana 12.4).

Zachowywanie Świętej Ewangelii

 W rzeczywistości reguła Bulled zaczyna się i kończy wyraźnym odniesieniem do Ewangelii. Początkowe słowa są pouczającym streszczeniem całej Reguły: «Na tym polega reguła i życie braci mniejszych, to znaczy zachowywać świętą Ewangelię Pana naszego Jezusa Chrystusa, żyć w posłuszeństwie, bez niczego własnego i w czystości» (Bulla Reguła 1, 1).

Dla św. Franciszka Ewangelia była w centrum jego życia; Kościół zaaprobował jego zamierzenie, zwracając je jemu i wam wszystkim, franciszkanom, jako tekst, który nie wyraża już tylko duchowej intuicji Założyciela, ale formę życia. Jest to orędzie radości, które często chciałem ukazać, ponieważ «wypełnia serca i całe życie tych, którzy spotykają Jezusa» (Evangelii gaudium, 1).

Jest zatem rzeczą pilną, aby powrócić do fundamentu zaangażowania chrześcijańskiego i chrzcielnego, zdolnego do tego, by w każdym wyborze inspirowało się Słowem Pana: Chrystus jest centralnym punktem waszej duchowości! Bądźcie mężczyznami i kobietami, którzy w Jego szkole naprawdę uczą się „rządzenia i życia”!

Posłuszeństwo Kościołowi

Umiłowani, aby żyć naukami Mistrza, trzeba pozostać w Kościele. Franciszek wyraża to w sposób zdecydowany, ponieważ do zdania wprowadzającego, które „opisuje pragnienie pójścia za radami ewangelicznymi”, od razu dodaje słowa sugestywne i jedyne w treści i języku: „Brat Franciszek ślubuje posłuszeństwo i cześć Panu Papieżowi Honoriuszowi i jego kanonicznie wybranym następcom oraz Kościołowi rzymskiemu. A pozostali bracia są zobowiązani do posłuszeństwa bratu Franciszkowi i jego następcom» (Bulla Reguła 2, 3-<>).

W tej więzi „posłuszeństwa i czci” wobec Papieża i Kościoła Rzymu uznał istotny element wierności powołaniu i przyjęcia Chrystusa w Eucharystii; dlatego bez wahania stwierdza nieodzowną przynależność do Kościoła. Żyjcie duchem Reguły, słuchając i prowadząc dialog, tak jak sugeruje wam droga synodalna. Wspierajcie wytrwale Kościół, naprawiajcie go przykładem i świadectwem, nawet jeśli wydaje się, że kosztuje to więcej!

Wyjście w świat

Na koniec pragnę podjąć intuicję zawsze zawartą w Regule Prawdy, aby wyjść w świat. Przemawiając w pierwszej osobie, Ojciec Seraficki wypowiada się w następujący sposób: „Radzę, napominam i napominam braci moich w Panu Jezusie Chrystusie, aby wychodząc na świat, nie kłócili się i unikali sporów słownych, a innych osądzali; ale niech będą cisi i spokojni i skromni, cisi i pokorni, rozmawiając szczerze ze wszystkimi, jak być powinno. [… ] Do któregokolwiek domu wejdą, niech przede wszystkim powiedzą: 'Pokój niech będzie z tym domem'”. (Bulla 3:10-13).

Dla was, bracia i siostry franciszkanie, wychodzenie w świat oznacza konkretną realizację waszego wędrownego powołania w stylu braterstwa i pokojowego życia, bez kłótni i sporów między sobą lub z innymi, dając dowód «małości», z łagodnością i łagodnością, głosząc pokój Pański i powierzając was Opatrzności: jest to szczególny program ewangelizacji. w ogóle możliwe.

W tej perspektywie dobrze jest odkryć na nowo piękno ewangelizacji typowo franciszkańskiej, która rodzi się z braterstwa, aby je promować; W rzeczywistości to życie przemawia, miłość ofiarowana w służbie jest najwspanialszym sposobem głoszenia. Odnajdźcie zatem siłę w tym szczególnym powołaniu, właściwym «mniejszym» i «ubogim», takim jak wy z pragnienia i przynależności. Daje wam ją Franciszek w swojej Regule i jestem przekonany, że jest ona zgodna z wezwaniem, które kieruję do wspólnoty chrześcijańskiej, aby była «Kościołem wychodzącym»: «Wierny wzorowi Mistrza, jest rzeczą konieczną, aby Kościół wyszedł dzisiaj, aby głosić Ewangelię wszystkim, w każdym miejscu, przy każdej okazji, bez zwłoki, we wszystkich miejscach, we wszystkich miejscach, przy każdej okazji, we wszystkich miejscach, we wszystkich miejscach, we wszystkich miejscach, we wszystkich miejscach, w każdym miejscu, bez wstrętu i bez strachu. Radość Ewangelii jest dla wszystkich ludzi, nie może nikogo wykluczać» (Evangelii gaudium, 23).

Dlatego mówię wam: nie wahajcie się iść do świata «braterscy» i «mniejszości», dzieląc błogosławieństwo ubóstwa, stając się wymownym znakiem Ewangelii i ukazując naszym czasom, niestety naznaczonym wojnami i konfliktami, wszelkiego rodzaju egoizmem i logiką wyzysku środowiska i ubogich, że Ewangelia jest naprawdę dobrą nowiną dla człowieka, aby znalazł najlepszy kierunek dla odważnego budowania nowej ludzkości wyruszyć w drogę ku Jezusowi, który «będąc bogaty, dla nas stał się ubogim, abyśmy my mogli stać się bogaccy przez Jego ubóstwo» (por. 2 Kor 8, 9).

Drodzy bracia i siostry, powierzam wam zadanie rozpoznania właściwych dróg, którymi należy podążać, aby móc odważnie i wiernie odpowiedzieć na otrzymany charyzmat. Przygotowując się do przypomnienia zasadniczych etapów dziejów tej licznej Rodziny Franciszkańskiej, proszę o wstawiennictwo Maryję Dziewicę oraz świętych Franciszka i Klarę z Asyżu i z radością przesyłam błogosławieństwo, prosząc was, abyście nadal modlili się za mnie.

Rzym, św. Jana na Lateranie, 9 listopada 2023 r.

Rocznica poświęcenia Bazyliki Laterańskiej, Katedry Rzymskiej