KALENDARIUM ŻYCIA  SŁ. B. KAZIMIERY GRUSZCZYŃSKIEJ

1848 — 31 grudnia urodziła się w Kozienicach, jako córka Andrzeja Gruszczyńskiego i Józefy z Chrzanowskich.

1849 — 19 marca chrzest Kazimiery w kościele parafialnym w Kozienicach, udzielony przez miejscowego proboszcza księdza Tomasza Wrześniakowskiego. Na chrzcie św. otrzymała trzy imiona: Sylwestra, Józefa, Kazimiera.

1857 — pierwsza spowiedź i komunia święta Kazimiery w kościele parafialnym w Kozienicach.

1858 – 61 nauka w Instytucie Maryjskim w Puławach, który musi opuścić za udział w manifestacji patriotycznej

1858 –  dziesięcioletnia Kazimiera składa ślub dozgonnej czystości.

1864 – 68 nauka na pensji w Skierniewicach uzyskuje dyplom ukończenia pensji ale z adnotacją, że nie wolno jej prowadzić zakładu wychowawczego ze względu na udział w wymienionej manifestacji.

1869 — w końcu października Kazimiera przyjmuje sakrament bierzmowania w Kozienicach z rąk biskupa sandomierskiego Józefa Michała Juszyńskiego.

— 11 grudnia ponawia ślub czystości w kościele parafialnym w Kozienicach podczas Mszy świętej odprawianej przez proboszcza ks. Józefa Khauna.

1870 — 25 sierpnia umiera Józefa Gruszczyńska, matka — Kazimiery

po 1870 — Kazimiera zamierza wstąpić do szarytek w Warszawie na Tamce, ale zamiar nie dochodzi do skutku, w domu rodzinnym prowadzi styl życia zakonnego.

1875 — w połowie czerwca wyjeżdża do Zakroczymia i odprawia rekolekcje pod kierunkiem ojca Honorata Koźmińskiego.

— 24 czerwca Kazimiera zostaje aspirantką nowo powstałego pierwszego bezhabitowego Zgromadzenia Posłanniczek Serca Jezusowego w Zakroczymiu.

— 1 lipca razem z pięcioma siostrami posłanniczkami przenosi się z Zakroczymia do Warszawy.

1878 — Kazimiera rozpoczyna okres tzw. próby w Zgromadzeniu Posłanniczek.

1879 — Kazimiera przebywa w nowicjacie.

— 1 czerwca składa profesję zakonną w Zgromadzeniu Posłanniczek.

1881 — przyjmuje opiekę nad Schroniskiem dla Nauczycielek Inwalidek w Warszawie przy ulicy Żurawiej.

1882 — decyzją ojca Honorata Koźmińskiego zostaje przełożoną „Przytuliska” w Warszawie przy ulicy Wilczej i nowej wspólnoty wspólnota zakonna pod pierwotną nazwą Siostry Cierpiących

1883 — umiera ojciec Kazimiery, Andrzej Gruszczyński (z najbliższej rodziny pozostaje przy życiu tylko brat Kazimiery, Saturnin).

1884 —otwiera pierwsze placówki zakonne: w Zawierciu, Odessie, Krasławiu i przyjmują pracę w lecznicy ocznej w Wilnie.

po 1884 — organizuje przytułki noclegowe w Warszawie dla najbardziej opuszczonych (na Solcu, Nowolipkach, Szerokim Dunaju, na Pradze i przy ulicy Pańskiej) — pracują w nich siostry franciszkanki.

— a następnie  nowe placówki w Lublinie i Zelcu (koło Odessy) oraz przyjmuje pod opiekę Sióstr Franciszkanek zakład wychowawczy dla chłopców
w Warszawie przy ulicy Litewskiej.

1885 — Matka Kazimiera poprzez Siostry przejmuje pod opiekę warszawski zakład dobroczynny dla ubogich matek, zwany później „Maternite” („Macierzyństwo”).

1888 — od 11 do 21 kwietnia matka Gruszczyńska przebywa w Rzymie w celu uzyskania apostolskiego zatwierdzenia nowo powstałego Zgromadzenia.

— 21 kwietnia uzyskuje prywatną audiencję u Ojca Świętego Leona XIII, który błogosławił jej pracy i powiedział: „Pracuj tak dalej”.

1891 — 31 grudnia biskup warszawski Stanisław Kazimierz Ruszkiewicz dokonuje uroczystej intronizacji Obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy  (przywiezionego przez Kazimierę Gruszczyńską z Rzymu) w kaplicy zakonnej przy domu macierzystym Franciszkanek w Warszawie.

1895 —przyjmuje pod opiekę zakład dla nieuleczalnie chorych w Warszawie przy ul. Wspólnej, przełożoną zakładu zostaje s. Władysława Radziejewska,

w 1898 przeniesiony na teren posesji „Królikarnia” obecnie ul. Puławska 113d.

1905 — Kazimiera ponawia starania o apostolskie zatwierdzenie Zgromadzenia.

— w sierpniu zaczyna pisać Historię Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących; pisze ją przez kilkanaście lat, jej rękopis znajduje się w archiwum domu macierzystego w Warszawie przy ulicy Wilczej.

1907 — z inicjatywy Kazimiery Gruszczyńskiej zostaje zarejestrowane w Warszawie Towarzystwo Opieki nad Pielęgniarkami pw. Św. Józefa, w skład którego wchodzą wyłącznie siostry franciszkanki; zapewnia to ukrytemu zgromadzeniu status prawny.

1908— 6 grudnia matka Kazimiera zostaje zwolniona ze zgromadzenia posłanniczek.

1909 — Towarzystwo Opieki nad Pielęgniarkami zostaje przekształcone w Towarzystwo Pielęgnowania Chorych p.w. św. Józefa, nie zmieniając jednak swego statusu prawnego.

— w początkach roku zostają poprawione Konstytucje Zgromadzenia, w ich poprawionej wersji wprowadzona jest nowa nazwa dla wspólnoty zakonnej: Siostry Franciszkanki od Cierpiących — Sorores Franciscales ab Afflictis (w miejsce używanej dotychczas: Siostry Cierpiących).

— 21 kwietnia na prośbę Matki Kazimiery wyjeżdżają do Rzymu 2 siostry franciszkanki, Helena Władzińska i Franciszka Czejdo, w celu podjęcia ponownych starań o apostolskie zatwierdzenie Zgromadzenia.

— 30 lipca Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek od Cierpiących  otrzymuje dekret pochwalny Stolicy Apostolskiej oraz zatwierdzenie Konstytucji zakonnych.

— 21 listopada matka Kazimiera Gruszczyńska składa wieczyste śluby zakonne w Zgromadzeniu Sióstr Franciszkanek od Cierpiących, przyjmując imię zakonne Maria od Św. Józefa.

1910 — 27 stycznia obraduje w Warszawie pierwsza kapituła generalna; Kazimiera Gruszczyńska zostaje wybrana matką generalną Zgromadzenia, liczącego wówczas 85 sióstr i 11 domów zakonnych.

1922 — 27 stycznia obraduje druga kapituła generalna, Kazimiera pozostaje przełożona generalną na kolejną kadencję.  Zgromadzenie liczy wówczas 123 siostry.

— 20 kwietnia papież Pius XI, oceniając działalność apostolską Matki Kazimiery Gruszczyńskiej wśród chorych i cierpiących, odznacza ją orderem „Pro Ecclesia et Pontifice”.

1925 — 30 maja poświęcenie kamienia węgielnego pod nowy gmach w Kozienicach przeznaczony na siedzibę nowicjatu.

1927– 27 sierpnia przyjmuje sakrament chorych z rąk ks. Jana Klimkiewicza, proboszcza w Kozienicach.

— 11 września chora, pozostając na łożu śmierci, uczestniczy w uroczystości poświęcenia domu w Kozienicach przeznaczonego na siedzibę nowicjatu.

1927 – 17 września umiera w Kozienicach. Zostaje pochowana w Warszawie na Cmentarzu Powązkowskim.