ul. Puławska, 02-707 Warszawa

tel. 22 843 89 91

W 1862 r. z inicjatywy hrabiny Julii Pusłowskiej zostaje wybudowany z jej funduszów kościół pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny przy ul. Puławskiej w Warszawie oraz dom,  z przeznaczeniem dla księży emerytów diecezji warszawskiej. Kościół był jednonawowy z prezbiterium, przesklepiony sklepieniem ostrołukowym opartym na ścianach zewnętrznych. Od strony północnej do ściany nawy przylegała ośmioboczna wieża /dzwonnica/, pokryta śpiczastym dachem. Wejście do kościoła było od ul. Puławskiej, prowadziło przez małą kruchtę do wnętrza nawy. Kościół był hojnie wyposażony przez ofiarodawczynię hrabinę Pusłowską. W ołtarzu umieszczony był obraz Niepokalanego Poczęcia NMP zamówiony przez hrabinę u artysty Simmlera.

W 1898 r. nastąpiła zmiana przeznaczenia domu za zgodą spadkobiercy – hr. Ksawerego Pusłowskiego na Szpital dla Nieuleczalnie Chorych przeniesiony z ul. Wspólnej 89. Kościół służył jako kaplica szpitalna. W kościele tym prowadzone były też rekolekcje dla inteligencji Warszawy i Młodzieży Gimnazjalnej.  Szpitalik na Wspólnej i później na Puławskiej był nadzorowany przez Towarzystwo Opieki nad Nieuleczalnie Chorymi, a prowadziły go Siostry Franciszkanki od Cierpiących. W roku 1905 z ofiar wiernych postawiono przed Kościołem duża i piękną figurę Matki Bożej, która ocalała i jest do dzisiaj (przed Domem św. Franciszka od ul. Zawrat). Po zburzeniu kościoła w czasie bombardowania 16 września 1944 r. przez niemiecką Luftwaffe, w pomieszczeniach szpitalnych zorganizowano kaplicę zastępczą, która otrzymała ten sam tytuł, co zburzony kościół. W czasie bombardowania pod gruzami kościoła zginęli chorzy, mieszkańcy Mokotowa, którzy się tu schronili i 5 sióstr Franciszkanek od Cierpiących.  Po wojnie w 1947 roku podejmowano próby odbudowy kościoła, ale nie uzyskano pozwolenia ówczesnych władz państwowych. Ponownie wystąpiono o odbudowę kościoła w  roku 1962, ale również bezskutecznie.

W roku 1968 z inicjatywy Księdza Prymasa Stefana Wyszyńskiego na terenie zakładu i domu sióstr zaczęto organizować nową parafię NMP Matki Kościoła. Do tej pory kościół Niepokalanego Poczęcia NMP przynależał do parafii św. Michała. Pierwszym proboszczem został ks. Janusz Żyźniewski. Kaplica również razem z powstaniem parafii zmieniła nazwę.

W roku 1983 parafia została przeniesiona do nowo wybudowanego kościoła przy ul. Domaniewskiej. W lipcu 1984 r. Dekretem Kurii Warszawskiej przywrócono kaplicę Zgromadzeniu. Przywrócono też pierwotną nazwę kaplicy: Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. W roku 1984 r. uzyskano również pozwolenie na budowę nowego domu dla sióstr, a wraz z nim i kaplicy i nie cały rok później rozpoczęto prace budowlane. Uroczyście nowo wybudowaną kaplicę poświęcił 28 kwietnia 1992 r. Ksiądz Prymas Kardynał Józef Glemp. Kaplica istnieje do dzisiaj. Wejście do kaplicy jest od strony ul. Zawrat.